ZABŁOCKI JERZY PIOTR JAN
| < Poprzednie | Następne > |
JERZY PIOTR JAN ZABŁOCKI (9 VI 1927 Łódź – 22 I 1993 Ankara, Turcja), artysta malarz, pedagog. W czasie II wojny światowej pracował jako robotnik przymusowy w Andrzejowie pod Łodzią. Ukończył gimnazjum w Łodzi, w 1948 roku zdał maturę w Liceum Sztuk Plastycznych tamże. W latach 1948–1954 studiował w Gdańsku malarstwo w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych (PWSSP) ( Akademia Sztuk Pięknych) w pracowni Juliusza Studnickiego. Od roku 1953 asystent na Wydziale Malarstwa u prof. Stanisława Borysowskiego, od 1956 starszy asystent, od 1958 adiunkt. Od 1962 prowadził Pracownię Rysunku Wieczornego, od 1966 zatrudniony był na stanowisku wykładowcy, w roku 1970 uzyskał habilitację, pracował na stanowisku docenta jako kierownik Katedry Projektowania Graficznego na Wydziale Architektury Wnętrz, od 1971 na Wydziale Projektowania Plastycznego. W latach 1971–1974 prodziekan Wydziału Projektowania Plastycznego, 1974–1981 prorektor do spraw nauczania i spraw studenckich. W latach 1978-1984 kierownik Katedry Malarstwa. Od roku 1979 profesor tytularny, w latach 1984–1987 dziekan Wydziału Malarstwa i Grafiki.
W 1985–1986 był wykładowcą grafiki w Centro Nacional de Superación de la Ensenanza Artistica na Kubie. W 1987–1990 rektor PWSSP. Od roku 1990 profesor zwyczajny. W okresie 1991–1993 wykładał na Wydziale Sztuk Pięknych uniwersytetu w Ankarze. Debiutował w okresie socrealizmu i sukcesów tzw. szkoły sopockiej, do której był zaliczany. W roku 1955 uczestniczył w przełomowej wystawie młodego malarstwa w warszawskim Arsenale, następnie stworzył m.in. cykl groteskowych obrazów olejnych i gwaszy. Stopniowo, m.in. pod wpływem Tadeusza Piotra Potworowskiego, jego twórczość ewoluowała w kierunku półabstrakcji i malarstwa materii, ale zawierającego treści symboliczne. W obrazach olejnych i gwaszach łączył tendencje monochromatyczne i kolorystyczną wrażliwość, geometryczną dyscyplinę i spontaniczność gestu, malarską syntezę, humor i obserwację psychologiczną. Wykonywał także projekty graficzne (scenografie, plakaty, katalogi, projekty tkanin i inne).
Członek między innymi Związku Polskich Artystów Malarz i Grafików, Związku Polski Artystów Plastyków. Od 1951 roku członek PZPR.
Odznaczony między innymi Srebrnym Krzyżem Zasługi (1968), Złotym Krzyżem Zasługi (1973), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1980). W 1965 i 1970 otrzymał nagrodę Wojewódzkiej Rady Narodowej w Gdańsku.
Od 1954 roku żonaty był z malarką Ewą z domu Kleindienst, ojciec Dominiki Gzowskiej (ur. 1960). Pochowany na cmentarzu komunalnym w Sopocie.
