PRESSDING NATHANIEL I
| < Poprzednie | Następne > |
z Bachusem i Amorem, srebro, częściowo złocone, 1658–1670
NATHANIEL PRESSDING I (Pröbsting, Presting, Prästing; zm. 1670 Gdańsk), złotnik. Syn Johanna Pressdinga. Obywatelstwo miejskie otrzymał w 1656 roku. W 1658 został mistrzem, majstersztyk wykonując u Johanna Georga Schmidta. Miał dwóch synów: Nathaniela i Michaela Johna, którego w 1660 roku zapisał na cztery lata nauki (o jego dalszej działalności nic nie wiadomo). Wdowa po nim prowadziła warsztat jeszcze w 1678 roku, a być może dłużej, przez kolejnych osiem lat, do usamodzielnienia się i przejęcia warsztatu przez syna Nathaniela w 1686.
Używał znaków warsztatowych złożonych z wiązanego monogramu NP w trzech wariantach: w polu zbliżonym do owalu, w obrysie liter oraz w czteroliściu z trójkątnymi wypustkami. Z jego dorobku wymienić można nieliczne sprzęty sakralne: dzban chrzcielny (dawniej kościół św. Piotra i Pawła w Gdańsku), dzban liturgiczny (dawniej Marynowy), oraz świeckie, takie jak kubki, flasze, czarki i kilkanaście okazałych kufli, wśród nich naczynie wykonane z okazji ślubu Johanna Petera Titiusa, profesora Gimnazjum Akademickiego (Polska, zbiory prywatne).
Zob. też złotnictwo.
