DUISBURG FRIEDRICH KARL GOTTLIEB von
| < Poprzednie | Następne > |
FRIEDRICH KARL GOTTLIEB von DUISBURG (1764 Stadthagen, Północna Westfalia – 2 IV 1824 Kłajpeda (Memel)), pastor. Syn Christiana Gottlieba Duisburga (1736 Stadthagen w księstwie Lippe-Detmold, Północna Westfalia – 23 I 1814 Gdańsk) kalwińskiego pastora kościoła św. Elżbiety (1772–1814) i Caroliny Charlotty z domu Meister (zm. 20 IV 1809 Gdańsk). Brat Friedricha Carla Gottlieba (zm. 1822), Christiana Georga (9 V 1768 Stadthagen – 30 XI 1825 Gdańsk), lekarza prywatnego w Gdańsku, Eleonory Amalii Caroliny (21 III 1770 – 25 IV 1813), Henrietty Wilhelminy, Concordii Erenstyny Heleny, Heinricha Anthona Carla i Johanna Hieronymusa Christiana (1776 Gdańsk – 1827). Stryj Karla Ludwiga von Duisburga.
Absolwent Gimnazjum Akademickiego, studiował teologię na uniwersytecie w Królewcu (1784) i Halle (1787). W latach 1790–1810 nauczyciel w elementarnej szkole św. Piotra i Pawła. Obok nauczania zajmował się także porządkowaniem prywatnych księgozbiorów gdańszczan i handlem antykwarycznym książkami. Autor opracowań historycznych o Gdańsku: Danzig, eine Skizze in Briefen(Gdańsk – szkice w formie listów) (1808),
Geschichte der Belagerungen und Blokaden Danzigs 1807 (Historia oblężenia i blokad Gdańska) (1808) i Versuch einer historisch-topographischen Beschreibung der freien Stadt Danzig (Próba historyczno-topograficznego opisu Wolnego Miasta Gdańska) (1809). W 1814 członek loży masońskiej Eugenia ( wolnomularstwo).
Po roku 1810 pastor kościołów w Sambrodzie (Samrodt) i Kwitajnach (Hohendorf; powiat pasłęcki), od roku 1822 do śmierci w Kłajpedzie. Był jednym z autorów wykazu najcenniejszych gdańskich zabytków sztuki i historii, który władzom Gdańska polecił sporządzić w 1822 nadprezydent prowincji Heinrich Theodor von Schön (zob. ochrona zabytków w XIX i początku XX wieku).
