ŻAKIEWICZ ZBIGNIEW

< Poprzednie

Następne >

Okładka książki Zbigniewa Żakiewicza

Nagrobek Zbigniewa Żakiewicza

ZBIGNIEW ŻAKIEWICZ (6 VI 1933 Wilno – 24 VI 2010 Gdańsk), pisarz, prozaik, eseista. Absolwent w roku 1957 i w latach 1958–1966 asystent Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Opolu. Od 1966 pracownik Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Gdańsku, 1970–1998 Uniwersytetu Gdańskiego. Sekretarz Związku Literatów Polskich w Gdańsku w okresie 1969–1971, od 1990 członek PEN Clubu. Autor m.in. utworów: Biały karzeł (1970), Dolina Hortensji (1975), Saga wileńska (1992), Wilio, w głębokościach morza (1993), Gorycz i sól morza. Gdańskie Smorgonie (2000), utworów dla dzieci, między innymi Kraina 105 tajemnicy (1972) i Latarnia dziadka Utopka (1986). W 2000 roku odznaczony Medalem Księcia Mściwoja II. Pochowany na cmentarzu Srebrzysko. MA